Arkona - "O takich dwoch co ukradli księżyc"

duchu!

- Uff, całe szczęście... -
Siadam, i udaje że jestem w dalszym ciągu związany. Czekam aż krzat zrobi to co ma zrobić.

Jennahan

- A siedźcie sobie chłopcy. Ja nie będę siedziała na ziemi, tym bardziej że pada deszcz. Reumatyzm mi nie potrzebny. Miłego siedzenia. - mówię na odchodnym - Aha jakby się rycerze pytali to poszłam na wschód - staram się odejść nieco od obozu i okrążyć go tak, żeby mieć w linii prostej do namiotu inkwizytora. Po drodze szukam jakiegoś kija, którym mógłaby się podeprzeć.

duchu!

- Ech... Oni chyba w ogóle nie myślą... -
Rozglądam się, czy nie idzie żaden strażnik. Jeśli nikogo nie widze w pobliżu. Ostrożnie odchodzę (Krycie się). Próbuje pozostawić jakieś ślady świadczące o tym, że poszliśmy na wschód (w końcu jestem myśliwym Razz

) Kiedy to wszystko zrobie podążam w strone namiotu (kryjąc się oczywiście za drzewami.)

Spider4

Krzat:
W odległosci 15 metrów od obozu dostrzegasz białe półkoliste koszyczki, gdy przyglądasz się lepiej poznajsz, to Szalej ze swymi dużymi pierzastymi liśćmi. Teraz musisz się tylko tam dostać w zdobyć korzeń (powoduje drgawki, wymioty i utratę równowagi. Już po 5-6 min następuje gwałtowna i bolesna śmierć)

Dziwożona:
Rozglądasz się, lecz nic takiego nie znajdujesz, gdzieniegdzie są tylko małe patyczki, zbyt małe aby sie nimi podeprzeć. Najwyraźniej chrześcijanie zebrali wszystko do ogniska, które jakiś czas temu już całkiem zgasło.

Człowiek:
Wstajesz i już zamierzasz zrobić kilka mylących kroków gdy nagle stwierdzasz, że nie wiemsz gdzie jest wschód. Gdy cię ogłuszyli byłeś w lesie, ale czy w tym? Wkońcu nie pamiętasz biegających krzatów i dziwożon.

duchu!

W takim razie chce spreparować ślady w przeciwnym kierunku do tego którym będe zmierzał.

Spider4

Człowiek:
Robisz kilka kroków i chcesz skradać się w stronę namiotu inkwizytora, lecz aby tam podejść musisz przejsc obok któregoś z wejsć do namiotów rycerstwa. najbezpieczniej byłoby obejsć obóz szerokim łukiem lub jakoś się zamaskować, tylko jak?

duchu!

Prubuje obejść obozowisko szerokim łukiem i dotrzeć do namiotu inkwizytora od tyłu, zachowując przy tym bezpieczną odległość. (korzystając oczywiście z umiejętności krycie się)

Spider4

Człowiek:
Odchodzisz 20 kryjąc sie za każdym napotkanym drzewem lecz w miarę zbliżania sie do namiotu inkwizytora dostrzegasz drugiego wartownika, barczysy odziany w kolczugę z wielkim chrześcijańskim mieczem przy boku. Może być z nim ciężko, jego wygląd wcale nie przypomina tamtego młodzika który spanikował podczas burzy. Robi kilka kroków i staje coby sie rozejrzeć.

duchu!

Kłade się ostrożnie na ziemi i czekam, aż sobie pójdzie.

Spider4

Człowiek:
kładzesz się i czekasz, lecz on nie odchodzi, chyba cię usłyszał i coś podejrzewa, dalej sie rozgląda, po dwóch minutach rusza dalej wolnym krokiem naokoło obozowiska. Nagle głośno zakaszlał, czym o małoco nie doprowadził cie do zawalu derca. Gdy skonczył kaszleć lekko się zatoczył i oparł o drzewo, ty zaś zauważyłeś, że coś kapie mu z ręki.

duchu!

Przyglądam się uważniej jego ręce. Próbuje dojrzeć co kapie z jego ręki (spostrzegawczość)

Spider4

Człowiek:
Niestety jesteś zbyt daleko by rozpoznac płyn. Tymczasem Rycerz ruszył dalej widocznie osłabiony tym atakiem kaszlu.

duchu!

Jeżeli odchodzi, prubuje ostrożnie się czołgać do celu, zachowując odpowiedni dystans.

Spider4

Człowiek:
Czołgasz sie powoli w stronę namiotu, gdy już tam docierasz do twych nozdrzy dociera wspaniały zapach pieczonego mięsa "Inkwizytor nie skąpi sobie" pomyślałeś tylko i wtedy zaburczało ci w brzuchu, całe szczęscie cicho, "zginąć z głodu, rozumiem, ale przez głód" pomyślałeś wystraszony.

duchu!

Szukam jakiejś kałuży, żeby wypaprać się w błocie, abym był mniej widoczny.