Placyk przy stajniach [Błękitna Księga]

Świat

Ledwie zaczęło świtać, a w stajni już wrzało od ruchu. Stajenni oporządzali wierzchowce, by były gotowe do wyruszenia w drogę. Juki wypełniono dzienną porcją obroku.
Placyk nieopodal stajni, który miał stać się miejscem zbiórki błękitnych, świecił jeszcze pustkami, lecz już za chwilę wypełni się wojownikami chętnymi do wyruszenia na spotkanie przygodzie.

ARIKAR

Słońce już dawno wychyliło swój paskudny łeb zza horyzontu, gdy na plac obok stajni przyczłapał zaspany drow.

--Bryyy nigdy więcej-- mruknął pod nosem na wspomnienie wczorajszej popijawy.

Rozglądnąwszy się dookoła zdołał wreszcie z niemałym trudem zlokalizować studnie.

Kila dobrych chwil potem.

Odświeżony już i całkiem na chodzie Draksus, począł sprawdzać zabrany w pośpiechu z kwatery ekwipunek.

--Żarcie jest,wóda jest,broń jest-- odginając kolejno palce drow sprawdzał ekwipunek. --Wszystko jest, tylko całego tego tałatajstwa jeszcze nie ma-- mruknął do siebie Draksus.

Chwilę potem:

Zmęczony dłuższym staniem drow znalazł sobie wygodne miejsce do siedzenia na jednym z pieńków tuż przy ścianie stajni.

Desmond

Kilkanaście minut później w stronę stajni ruszyło żywym krokiem trzech pachołków. Jeden z nich niósł dwuręczny miecz z klingą w kształcie głowy wilka i symbolami wyrytymi w ostrzu. Dwóch pozostałych zdobioną zbroję płytową, prawie czarną, zdobioną srebrnymi grawerunkami oraz godłem rodowym, prezentującym smoka na czarno-białej szachownicy. Pachołkowie zniknęli tak samo szybko jak się pojawili, w stajni.

Kilka minut później w stronę placyku ruszył rycerz. W prawej dłoni trzymał przyłbice ozdobioną pięknym czarnym pióropuszem. Lewą zaś trzymał luźno położoną na rękojeści. Rozejrzał się po placyku i widząc jedynie Drakusa skinął mu głową, po czym ruszył w stronę stajni. Wszedł do środka a jedyne co dało się usłyszeć to głośne - Na kości mych przodków, ostrożnie z tą zbroją! Jeśli ją upuścicie będę wielce, ale to wielce niepocieszony. Szczególnie gdy tym czymś jest pancerz rodowy.Wiedzcie, iż gdy mój ojciec poczuł się niepocieszony kazał zdzierać pasami skórę ze swych pachołków. Żywcem. Jak to mówi przysłowie "niedaleko pada jabłko od jabłoni" Chyba nie chcecie sprawdzić co ja uczynię jak będę rozwścieczony, prawda?

ARIKAR

Draksus kiwnął głową na powitanie Victora i paskudny uśmiech wykrzywił mu i tak już niezbyt piękną facjate.

--Ale cyrk-- mruknął pod nosem,drow na widok pachołków tachających zbroję rycerza --Kiedy on się w to zdąży ubrać ehh-- westchnął Draksus.

Amerth

Wolnym krokiem na placyk wszedł drow. Jego mozolny chód mógł świadczyć tylko o jednym - był znużony jak nigdy dotąd. Jego wzrok próbował wypatrzeć gromadę która była zebrana wcześniej w sali ambasadora, lecz był to próżny wysiłek. Widząc tylko jednego pobratymca, kiwnął mu na przywitanie, po czym nasunąwszy kaptur na głowę siadł pod drzewem.

Defon

Powoli zaczął się zbliżać ku stajni smukły człowiek odziany w srebrna zbroje, a w reku trzymał swój miecz. Podał rękę swym przyjacielom a następnie położył się przy stajni.

Azareus

Nieopodal bramy Azareus stał w cieniu. Oparty o mur lekko przysypiał. Miał w zwyczaju wstawać jeszcze wcześniej, ale dziś wyjątkowo nie mógł zasnąć. Sam zaśmiał się z własnej słabości. Niemal jakby wyprawa wywarła nanim jakiekolwiek wrażenie. Dawno nie miał nic ważnego do roboty. Odkąd marszałkiem został młody Carstein, mógł się już zupełnie obijać. Polowa Seavranu trzęsła przed nim portkami, zaś druga padała do stóp. Przynajmniej w jego snach, o ile udało się mu zasnąć.

Podniósł lekko wzrok. na jego twarzy nieodłączne miejsce zajmowała czarna maska. Popularny rogaty hełm trzymał w worku podczepionym pod plecak. Lecz dzisiaj zostały te przedmioty nietknięte w komnacie. Posiadał jedynie te rzeczy, które stajenni włożyli mu do toreb uwiązanych przy oczekujących koniach.

W końcu zaczęła go nużyć sama istota nudy i ponownie spuścił wzrok.

Kapitan Planeta

Sidan stał w mroku. Nie był widoczny. W ciemności odbijały się jej zielone oczy i to był jedyny argument potwierdzający jej obecność. Skradała się powoli do osobnika w masce, stojącego pod murem. Była coraz bliżej i bliżej. Kiedy był już na wyciągnięcie ogona, przykucnęła a następnie wyskoczyła w stronę Azareusa.

Sigmar

Jak zawsze trochę spóźniony Sigmar przywlekł się do bram. Rozejrzał się po przybyłych towarzyszach i pierdnął wesoło. Tuląc się do swojego topora głaskał go delikatnie i szeptał wciąż czułe słówka. Pocałował wyszczerbione ostrze i odwiesił topór na plecy, nasypał sobie z tabakiery i zaczął się rozkoszować wspaniałością tabaki.
Po zażyciu podszedł do Azareusa.

Piękny dziś dzień Bracie - zaczął -piękny by komuś ściąć łeb, nabić go na pal i zjeść wnętrzności - po tych słowach zrobił kilka nerwowych ruchów głową i powtórzył - Piękny dziś dzień Bracie, piękny by kogoś nawrócić na dobra drogę i pomóc wrócić do domu

Sam nie wiedział o co mu chodziło prawdopodobnie chciał po prostu zagaić rozmowę. Później znów do siebie coś szepnął i uderzając się mocniej w głowę powtórzył głośniej Zamknij się! Ja nie lubię pić krwi! - kiedy wrócił do normalności posypał sobie jeszcze z tabakiery...

Azareus

Aza czuł, ze coś się zbliża. Wpierw była to mrówka. Ale po paru microrywach osobnik się zbliżył, czuł, ze ma do czynienia z żukiem gnojakiem. Kiedy stwór gotował się do skoku, był już pewien że ma doczynienia z brudnym, niewykastrowanym kotem. Kiedy uchylił się przed skokiem, wielkie cielsko kotki przeleciało nad nim. Był tego pewny, gdyż celując w kroczę lewa pięścią nie napotkał oporu. Szybko uniósł prawa dłoń i złapał kotkę za naprawdę długi ogon i mocno szarpnął.

Edytka na post Sigmara:
- A ty tu czego?
Powstał lekko, nadal trzymając niedoszłego szturmowca za ogon.
- Jak masz nadal problemy z osobowością to przestań brać to gówno. Porznąć tym tępym toporem to możesz sobie owce, o ile prędzej byle baran nie schebluje Ci odbytu w tej miłej zabawie
Azareus wyjątkowo uprzejmie przywitał Sigmara. Jakoś nie miał czasu na przygotowanie lepszej odpowiedzi. I nie miał akurat dzisiaj ochoty na złośliwości.

Sigmar

Sigmar tylko przyjrzał się Azareusowi ze współczuciem.

Nie dość, że dziwak to jeszcze zoofil - wymownie spojrzał na Sidana - ide sie piwa napić albo czego mocniejszego, przyszedłem się przywitać i życzyć połamania karku. Przybędziemy Was ratować jutro - złośliwie spojrzał na Azareusa i z wrednym uśmieszkiem na twarzy poszedł w stronę tawerny. Na pożegnanie podniósł rękę.

Cerester

Krasnolud rozchwianym krokiem wkroczył na placyk.
- Hejże tam! - ryknął na tyle głośno, by obudzić co bardziej zaspanych wojowników - Wszyscy są? Niech ci, co ich nie ma się odezwą! - zarechotał rozbawiony. Machnął na stajennego. Po chwili dwóch parobków wprowadziło na placyk szamoczącą się bestie. Skołtunionym kudłem i parszywym wyrazem pyska tego kuca można było obdzielić całą stadninę.
- Czocher! Moja duma i radość! - wyciągnął rękę by poklepać go po łbie, jednak szybko ją cofnął, bo pożółkłe zębiska kłapnęły tuż obok niej - A chędoż się poczwaro... - mruknął pod nosem i sprawdził juki. Po chwili odwrócił się do reszty.
- Wyruszam zatem... Poczekam jednak aż się zbierzecie do wyjazdu. Najlepiej by było pozyskać jakiś fragment owej księgi i posłańcem mi go dostarczyć do Rivangoth. Wtedy to mógłbym sprawdzić z większą pewnością, że to oryginał. Zatem przeciągnięcie sprawy jest nam na rękę - mrugnął porozumiewawczo - Nie bójcie się żądać dowodów.

talphion

do stajni wbiegł drow i zasapany zaczął - Uff, zdążyłem, wybaczcie, ale miałem sprawę do załatwienia - a mówiąc to poprawiał sobie spodnie.

Desmond

Ze stajni wyszedł wreszcie człowiek ubrany w zdobioną zbroję płytową, prowadząc za sobą rumaka przyozdobionego barwami rodowymi. Za nim postępowało 2 pachołków prowadząc własne, już nie tak pokaźnych rozmiarów, wierzchowce.

Rycerz rozejrzał się po placu sprawdzając kto jest a kogo nie ma. Zatrzymał wzrok dłużej na osobach Azareusa i Amertha.
- Skoro już wszyscy są, to niebawem wyruszamy. Sprawdzcie czy wszystko macie. - Victor podszedł nieco bliżej krasnoluda - Ambasadorze, jak tylko zdobędziemy jakaś próbkę księgi nie omieszkam Ci jej wysłać najszybciej jak się to da. Zapamiętaj mojego pachołka Jurija. To ten z prawej. To zaufany pomocnik i dostarczy przesyłkę. - Chwilę odczekawszy człowiek zwrócił się do obliczem do Talphiona - Talphionie. Nie śpieszcie się i utrzymujcie dystans. Najlepiej podróżujcie bez naszych barw gildyjnych. Udawajcie kupców lub coś podobnego. Możliwe, że oni też będą mieli szpiegów... Spotkamy się z waszą grupą w którejś z karczm niedaleko miejsca docelowego. Znakiem umownym będzie drugi z mych pachołków Leopold, czekający na was przy trakcie. - Tu człowiek wskazał osobnika stojącego po lewej stronie od Jurija.

Nie spiesząc się Victor pomaszerował w stronę swego rumaka i z pomocą pachołków usadowił się w siodle. Rumak, mimo swego nietuzinkowego rozmiaru, ugiął się gdy rycerz wsiadł. - Panowie. Możemy ruszać czy coś jeszcze jest niejasne? - Dokończył człowiek kładąc przyłbice przed sobą i chwytając za lejce.

Amerth

Drow wstał pospiesznie. Sprawdził czy wszystko znajduje się na swoim miejscu, po czym skinięciem głowy dał znać Victorovi, że jest gotowy.