 Wysłany: Czw 22:26, 19 Sty 2006 Temat postu: |
|
| Po przeczytaniu kolejnej porcji utworów swego aktualnie ulubionego autora Tashlara postanowiła, że winien on zostać jakoś odznaczony za to co robił dla Błękitu. Za pieśni, które w razie jakiś klęsk straszliwych niechybnie stana się nadzieja, wytchnieniem i podpora. Które wychowuja adpetów po trzychset razy lepiej niż ostre i kanciaste apele.
...A i w sercach zgorzkniałych - takich jak jej, w których Błękit stracił swe barwy, niemalże zrównał się z czernia...Pozwalaja mu znowu zabłysnać i chociaż podczas lektury sprawić, ze wszystko jest znowu takie jak było... |
|
| Wysłany: Czw 19:17, 19 Sty 2006 Temat postu: Dwa wierszem pisane utwory - elfom i aniołom dedykowane |
|
| Wiersz ten dedykuje wszystkim Elfim Wojownikom Błękitu i jest on specjalnie dla nich.
Na pobojowisku, krwią opitej ziemi Stał elficki mąż wyczerpany Na orczych twarzach wściekłość się mieni Czemuż nie został śmierci oddany? Dlaczego, mimo ran i rozpaczy On stawia daremny opór? Dlaczego na siłę wroga nie baczy? Ni na miecz wraży, ni topór? Stoi wśród ciał dumny i hardy Bez szans i ratunku zostawiony Niejeden pancerz orczy, choć twardy Został przez niego w pył rozniesiony Przyjaciół śmierć ma wciąż przed oczyma Padli przed chwilą, wśród szczęku i wrzasku A w sercu jego jest prawda jedyna Nie dotrwa brzasku Choć broń jego krwią orków skalana I wielu on plugawe odebrał życie I jemu rana niejedna zadana Krew z niego wypływa skrycie I już go hufiec orczy okrąża I żywot jego tak długo pędzony Do kresu swego zbyt szybko zdąża On jednak z losem jest już pogodzony. I ruszył na wroga, bez szans i nadziei Na orków i śmierci swojej spotkanie Wielu wrogów los elfa podzieli Nim jego serce ustanie Gdzieś smutno kiwając w niebiosach Głowami swymi elficcy bogowie Spojrzenia swe kierują na herosa Miejsce dla niego jest już gotowe Drugi wiesz natomiast dedykuje specjalnie dla Wojownika o imieniu Upadły Anioł - byłeś inspiracją  (tylko bez złych skojarzeń)
Stoi z mieczem w dłoni Wśród pełnej sali agonii Patrzy uważnie raz w jedną stronę raz w drugą Kto będzie jego sługą? Rozdziela dusze na dwoje Każdy mówi, JA SIĘ CIEBIE NIE BOJE!!! Nie mogą mu jednak w oczy spozierać Bo jego wzrok umie prawdę wybierać. Błękitna i biała wstęga, które wiszą z kaftana Ukazują drogę dla duszy jaka została jej wybrana Nie spodziewają się losu, które je czeka Który kolor z winą zwleka? Czarny anioł od zawsze wykonuje swą robotę Zawsze tam coś w drzwi łomocze Nie ma nigdy chwili wytchnienia Przyszła i na niego chwila płacenia... |
|